การกัดกร่อนระหว่างโลหะที่ไม่เหมือนกัน (การกัดกร่อนแบบกัลวานิก)

บทความนี้จะอธิบายการกัดกร่อนระหว่างโลหะที่ไม่เหมือนกัน ซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งของการสึกหรอของตลับลูกปืน

เมื่อมีสารละลายอิเล็กโทรไลต์ (น้ำฝน น้ำทะเล ฯลฯ) อยู่ในส่วนผสมของวัสดุโลหะ การทำงานของแบตเตอรี่จะเกิดขึ้น และศักยภาพที่สูงส่งน้อยกว่าของวัสดุแต่ละชนิดจะถูกกัดกร่อนแบบเลือกสรร (รูปที่ 1)ด้วยวิธีนี้จึงสามารถป้องกันการกัดกร่อนที่เกิดขึ้นระหว่างวัสดุที่มีความต่างศักย์ไฟฟ้าจำเพาะต่างกันได้ เรียกว่า กัน
สำหรับการอ้างอิง รายการศักยภาพเชิงคุณลักษณะของสารแต่ละชนิดในน้ำทะเลจะแสดงไว้ในรูปที่ 2โดยทั่วไป ยิ่งความต่างศักย์ระหว่างวัสดุที่นำมารวมกันมีมากขึ้นเท่าใด การกัดกร่อนระหว่างโลหะที่ไม่เหมือนกันก็จะยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้นนอกจากนี้ ศักยภาพจำเพาะของสารจะเปลี่ยนแปลงขึ้นอยู่กับชนิดของสารละลายอิเล็กโทรไลต์ อัตราการไหลของสารละลาย อุณหภูมิ ฯลฯ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องเลือกวัสดุตามสภาพแวดล้อมการใช้งานเพื่อป้องกันการกัดกร่อนระหว่างโลหะที่ไม่เหมือนกัน

สามารถใช้วิธีการต่อไปนี้เพื่อป้องกันการกัดกร่อนระหว่างโลหะที่ไม่เหมือนกัน

• ออกแบบมาเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับความชื้น
• ทาน้ำมัน จาระบี หรือน้ำมันอื่นๆ ลงบนพื้นผิวสัมผัสระหว่างตลับลูกปืนกับวัสดุผสมพันธุ์
• ลดความแตกต่างที่อาจเกิดขึ้นร่วมกันระหว่างตลับลูกปืนและวัสดุผสมพันธุ์ให้มากที่สุด
  โดยทั่วไป เป็นความคิดที่ดีที่จะรักษาความต่างศักย์ระหว่างวัสดุที่จะนำมารวมกันไว้ที่ 100 มิลลิโวลต์หรือน้อยกว่า
• มาตรการที่มีประสิทธิภาพที่สุดคือการใช้วัสดุที่ไม่มีศักยภาพโดยธรรมชาติ
  มาตรการแก้ไขที่เป็นไปได้ ได้แก่ การใช้ตลับลูกปืนที่ทำจากวัสดุเรซิน หรือในกรณีของตลับลูกปืนที่ฝังสารหล่อลื่นที่เป็นของแข็ง ให้ใช้สารหล่อลื่นที่เป็นของแข็งจากเรซิน (เช่น SL464)

ที่มา: [1] Corrosion Prevention Association (ed.) 2000 “Corrosion and Corrosion Prevention Handbook” หน้า 174